Met mijn beeldende werk bied ik structuren aan waarmee ik mijn plek zoek in een veranderende wereld. Ik zie mijn structuren als een ‘nieuw’ verhaal waarin steeds weer wat te ontdekken valt en waarin ook plaats is voor herkenning. Mijn eigen twijfel voedt mij daarbij, maakt mij nieuwsgierig en laat mij kijken en luisteren naar de wereld waarin ik leef.
Wij mensen gebruiken taal om met elkaar te communiceren en om elkaar te verstaan. Met taal vertellen we elkaar verhalen en geven we structuur en duiding aan de wereld waarin we leven. Dat levert complexe, schijnbaar onvernietigbare taalbouwwerken op. Religies, politieke machten, economische systemen zijn daar voorbeelden van. Levend in een steeds veranderende wereld merken we dat deze complexe structuren gevoelig zijn voor verandering. Dat komt omdat deze structuren imaginair zijn. Het zijn menselijke verzinsels, ingebed in de bestaande fysieke realiteit. Mensen hebben de neiging om zich vast te klampen aan bestaande structuren. Veel mensen worden onzeker van veranderingen, zeker als deze heel snel gaan, zoals in de afgelopen decennia. De grond van hun bestaan valt letterlijk onder hen weg.
Taal zelf is ook een structuur. Een structuur van tekens die op hun beurt staan voor een structuur van woorden en zinnen. Ik probeer letterlijk de structuur van taal te visualiseren. Hoe ziet het bouwwerk van taal eruit? Ik onderzoek en gebruik hiervoor bestaande structuren uit de fysieke werkelijkheid en creëer daar nieuwe taalbouwwerken mee. Ik manipuleer, breng veranderingen en gelaagdheden aan en verken wat dat doet met de houvast van mensen. Structuren lijken achterhaald, misschien failliet, maar uit de ruïnes die ze achterlaten ontstaan nieuwe bouwwerken. Ik laat zien dat bestaande structuren niet hoeven te verdwijnen. Ze kunnen evolueren tot iets nieuws, terwijl ze nog steeds herkenbaar zijn.
Ik vertel een ‘nieuw’ verhaal dat toch vertrouwd is. Letterlijk creëer ik een ‘nieuwe’ taalstructuur, waar mensen in kunnen verdwijnen. Dit lijkt ook op ambient-muziek, waar een deel van mijn inspiratie vandaan komt. Ambient is collagemuziek die nieuwe muziektaal creëert door bestaande geluiden of muziek te recyclen tot iets nieuws. Ik zie hierin overeenkomsten met mijn werk. Fascinaties, ideeën, inspiraties uit kunst en cultuur, alles waar ik mij de afgelopen jaren mee bezighield, komen nu samen in mijn werk.
Van bestaande structuren maak ik een ‘nieuwe’ taal waarin mensen kunnen binnengaan, een nieuw houvast vinden en oude fragmenten herkennen. Wanneer je je verdiept in je omgeving, kun je gemakkelijker meegaan met veranderingen. Dan ben je in staat de ander te aanvaarden omdat je zijn of haar taal herkent. Wanneer je je verdiept in de ander, krijg je oog voor haar verhaalstructuren en leer je zijn taal spreken. Het stelt je weer in staat met elkaar te communiceren.
