In 2019 vond Peter Slager in het Waterloopbos een fascinerende omgeving, waarin hij Duisburg en ‘Dissolving Views’ met elkaar kan verbinden. In collages van foto’s van het Waterloopbos zoekt hij naar lettervormen. De collages laten in hun structuur en ritme ook ambient- en noisemuziek doorklinken. Hij is van plan om verschillende opstellingen in het bos te fotograferen. Het onderzoek moet gaan uitwijzen of er ook zoiets bestaat als het Waterloopboslettertype, waarmee dit verhaal verteld kan worden.
Toont alle 2 resultaten
Het Waterloopbos in de Noordoostpolder was van 1954-1996 het werkterrein van Waterloopkundig Laboratorium De Voorst. In deze waterrijke omgeving werden havens, rivieren en kusten nagebouwd. Op een wetenschappelijke manier werd hier onderzoek gedaan naar het gedrag van water. De opkomst van de computer zorgde ervoor dat het nabouwen van schaalmodellen niet langer nodig was. Het onderzoek op deze wijze stopte. Na 1996 werd het Waterloopbos overgenomen door de natuur en begonnen mossen en andere planten de modellen stilaan te overwoekeren.
In 2015 ging ik om te fotograferen naar het Landschaftspark (Duisburg), een voormalig staalindustriecomplex. De daar genomen foto’s moesten het uitgangspunt zijn voor een nieuw typografisch project. Mijn doel werd muziek en omgeving nog meer met elkaar te verenigen in letterontwerpen. De eerste fase was het isoleren van lettervormen uit de foto’s. Deze geïsoleerde letters moesten tezamen een tekstbeeld maken dat gelijkenis zou vertonen met de visuele structuur van de industriële architectuur waarvan het was afgeleid. Leesbaarheid stond niet voorop. Belangrijker vond ik ritme en de sfeer, waarin vooral gezocht wordt naar de verbeelding van de klankstructuren in ambient- en noisemuziek, waar ik graag inspiratie uit put. Het project kwam echter op een dood spoor, omdat het te weinig de vormen liet zien waarnaar ik zocht.
In 2017 nam ik deel aan het live-kunstproject ‘Dissolving Views’ van beeldend kunstenaar Henrie Vogel in de Bovenkerk te Kampen. Ik volgde het werkproces van Vogel fotografisch en liet parallel aan het kunstwerk van Vogel een collage ontstaan. Hierin ontdekte ik de structuren waarnaar ik in het project in Duisburg op zoek was geweest.
In 2019 vond ik in het Waterloopbos een fascinerende omgeving, waarin ik Duisburg en ‘Dissolving Views’ met elkaar kon verbinden. In collages van foto’s van het Waterloopbos zoek ik naar lettervormen. De collages laten in hun structuur en ritme ook ambient- en noisemuziek doorklinken. De komende tijd ben ik van plan om alle verschillende opstellingen in het bos te gaan fotograferen. Het onderzoek moet gaan uitwijzen of er ook zoiets bestaat als het Waterloopboslettertype, waarmee dit verhaal verteld kan worden.
Onwetend over het verleden ben ik in het Waterloopbos op zoek naar sporen van menselijke aanwezigheid. Ik zoek hier naar taal. Welk verhaal vertelt het Waterloopbos mij? Wat het verhaal nu echter wel al duidelijk maakt, is dat de natuur de uiteindelijke winnaar is en dat de mens is verdwenen. Als persoon zie ik echter in verval de schoonheid en kracht van de natuur; elementen die ik ook graag waarneem in kunst en muziek.
Het actuele verhaal van het bos is een wereld in de toekomst, waarin er – wanneer er geen actie ondernomen wordt – van een menselijke beschaving alleen nog sporen zijn. Het bos laat tegelijkertijd zien tot welke grote dingen de mensheid in staat is als de mens zijn verantwoordelijkheid neemt voor zijn omgeving. De natuur en de aarde zijn niet te vernietigen, de mensheid wel.
Ga voor meer informatie over Letters in het Waterloopbos naar:
https://lettersinhetwaterloopbos.nl